DEVEKUŞU TERBİYECİSİ

Toplum bizden ahenkli olmamızı ister, karşılığında kolektif kimliğe ait olmamıza izin verir. İnsan bu aidiyeti öyle kutsallaştırır ki, ötekine olan ihtiyacı kendine sadece ötekinin gözünden bakmaya, kendini bir tek ötekiyle tanımlamaya vardırır işi. Paradoksal olarak bunun tam aksi de sıkça görülür. Ötekine göre kurgulanan hayatlar sürdüren insan, bu kez de ötekini görmez hale gelir. Goffman'ın 'sivil dikkatsizlik' olarak tanımladığı şey, insanın etrafına bakmıyor ve etrafını duymuyor gibi yapmasıdır. Devekuşları gibi kafasını kuma gömen insanların evreninde yaşıyoruz. Oysa gerçekler olduğu gibi tam da orada, ortada duruyor. Birbirimizi kandırmayalım, hepimiz görüyoruz ve duyuyoruz.